Sporcu kimliğim son iki senedir yılda bir kez olmak üzere Kasım ayında depreşiyor ve kendimi Avrasya maratonunda buluyorum.Bunda Boğaziçi Köprüsü'nü yürüyerek (koşmanız bekleniyor tabi ama ben köprü sallanmasın sırf diye yürüyorum bu konuda çok duyarlıyım, iki dakika içinde köprüyü koşarak geçen ve gözden kaybolan Etiyopyalıları ve Kenyalıları da kınıyorum hadi çok sallansa o kadar insan aşağıya düşse hiç düşündükleri yok Allah'tan zayıflar da pek bir etkileri olmuyor) geçme, o enfes manzarayı içinize çekme fikrinden ziyade benim spor aşkım etkili, yani maratonun güzergahı Bayrampaşa Güngören arası olsaydı yine katılırdım hem bu sefer yürümez direkt koşardım:)
 |
| Koşmaya hazırlanırken |
Geçen sene 8 km olan parkur bu sene 10 km'ye çıkarılmış böylece İstanbul Modern yerine Eminönü'nde bitiyor, Galata Köprüsünden de geçmiş olduk.10 km 1 saat 54 dakikada tamamlamışım o kadar da fotoğraf çektiğimi düşünürsek hiç fena değil, "bu konudaki başarımı Gençlik Parkında yaptığım öğle arası yürüyüşlere borçluyum, bu konudaki hevesli gençlere düzenli çalışmalarını ve beslenmelerine dikkat etmelerini tavsiye ederim.Özellikle bir tabak aşure sonrasında parkta tıslayarak yaptığım yürüyüşler ve sonrasında yediğim çikolatalar bu maratona hazırlanmamda son derece etkili oldu."
 |
| Şöyle bir manzarayı izleyerek koşabilsem her gün koşardım:) |
 |
| Sportmen Türk halkı |
 |
| Avrupa Kıtasını fethetme |
Oldukça kalabalık bir kitle katılıyor maratona.Özellikle yabancıların ilgisi çok fazla. Zaten yarış başladıktan 10 dakika sonra etrafta pek yabancı kalmıyor geriye biz Türkler salına salına, fotoğraf çeke çeke, birşeyler yiye yiye devam ediyoruz işte. Nihayetinde önemli olan katılmak:) Hem bir şekilde tamamladığınızda siz de madalyanızı alıyorsunuz üstelik yanında fıstıklı çikolata, muz ve meyve suyu da var. Koşmasanız bile katılın madalyanızı alın çikolatanızı afiyetle yiyin.
Onun dışında kalan vaktimizi İstanbullu olma yolunda adım atarak geçirdik. Mesela trafikten şikayet ettik, tramvayda ezilirken İstanbul'un çok kalabalık olmasından şikayet ettik, İstanbul'un çok pahalı olmasından şikayet ettik, İstanbul kart aldık, Eminönü'nde balık ekmek yedik, vapurda çay içtik falan. En son ben İstanbul'un eski fotoğraflarına bakarak "azizim İstanbul artık yaşanmaz oldu, bu keşmekeş insanı yoruyor Bodrum' a falan mı gitsek" diyerek İstanbullu olma sürecimi tamamladım.Tramvayda oturan "İstanbul'da aslında cumartesi dışarı çıkmayacaksın şu kalabalığa bak" diyen yaşlı teyzeleri de kafamla onaylarak İstanbulluluğumu iyice pekiştirdim.
Ve bir günde İstanbul'da yapılabilecekler üzerine yaptığım çalışmanın sonuçları:
- Gülhane Parkında yürüyüp kestane yemek
- Eminönü'nde yürüyüp balık ekmek yemek
- Eminönü'nde Üsküdar vapurunun önünden geçerken Kanaat Lokantasındaki ayva tatlısını hatırlamak, vapura hemen atlayıp lokantaya gidip ayva tatlısı yemek
- Böylece kafandaki kabak tatlısı mı ayva tatlısı mı sorununu çözmüş olmak, bundan sonra tercihini ayva tatlısından yana kullanacak olmanın verdiği iç huzuru yaşamak, o ne kaymaktı o diye iç geçirmek
- İstiklal'deki Starbucksta uyuyanları izlemek
- Gece Nardis'te Sibel Köse'yi dinlemek, aynı gün içinde hem Aksaray'da hem de bir caz klüpte olmanın bünyede yarattığı kültür şokunu yaşamak
- Maraton sonrası İstiklal'deki Starbucksta uyumak
- Galata Mevlevihanesi'ni dolaşmak, huzur dolu bahçesinde mis kokular içinde kedileri izlemek
- Köfteci Ramiz'de köfte yemek
- Ara Kafede ballı zencefilli çay içmek
- En son hava alanına giderken Ankara aslında iyi ya demek:)
 |
| Tarifsiz hisler..... |
 |
| Mevlevihane Kedileri |
 |
| Bu kediler nereye bakıyor? |
